Przyczyną nadwagi jest bardzo często mylnie interpretowane poczucie łaknienia, podczas, gdy nasz organizm woła o wodę. Odczuwanie pragnienia i łaknienia regulowane jest przez mózg. Jest to organ działający bez przerwy, przetwarzający informacje nawet w czasie głębokiego snu. Zadaniem mózgu jest też koordynacja pracy całego organizmu. Do tak ważnych zadań mózg zużywa olbrzymie ilości energii, stąd otrzymuje aż 20% krwi krążącej po organizmie. Mózg korzysta z dwóch mechanizmów w celu zaspokojenia swych potrzeb energetycznych. Po pierwsze z metabolizmu i rozkładania pokarmów na cukry proste. Po drugie z dostaw wody i zamiany energii hydroelektrycznej. Przednia część mózgu zasilana jest zarówno energią hydroelektryczną, jak i pochodzącą z glukozy zawartej we krwi. Zapotrzebowanie na tę pierwszą jest istotniejsze, nie tylko z uwagi na wytwarzanie energii z wody, ale również na system mikrotransportu, do czego potrzeba jeszcze więcej wody. W związku z tym uczucia pragnienia i głodu są generowane jednocześnie, aby zasygnalizować potrzeby mózgu. Pragnienie nie jest rozpoznawane, zatem oba sygnały są interpretowane łącznie jako przymus jedzenia. Ciało otrzymuje pokarm podczas, gdy powinno otrzymać wodę. Powód, dla którego tak łatwo przybrać na wadze, jest prosty: jemy po to, aby zaopatrzyć mózg w energię potrzebną do jego nieustannej pracy. Tylko Okło 20% spożywanej żywności „trafia” do mózgu. Reszta, niewykorzystana przez mięśnie oraz inne organy, zostanie odłożona w formie tkanki tłuszczowej. Jeżeli jako źródło energii wykorzystujemy wodę, a nie pokarm stały, organizm nie ma co odkładać. Nadmiar wody jest wydalany w postaci moczu.
