Sauna, pochodzi z języka fińskiego. Oznacza ono pewnego typu kąpiel, od wielu wieków szeroko rozpowszechnioną w Finlandii, gdzie niemal wszędzie, w pobliżu licznych jezior, rzek, na wybrzeżach bałtyckich zatok, można znaleźć małe, kąpielowe domki, o których tak dziwne rzeczy są opowiadane.

Użyte do wyposażenia sauny drewno, rozgrzane do niezwykle wysokich, typowych dla sauny temperatur od 60 do 100’C, nie oparzy nikogo. Jednocześnie, powietrze powinno pozostać suche tak, aby pot mógł zawsze odparować. Parowaniu towarzyszy efekt ochładzania, dzięki któremu skóra nie staje się zbyt gorąca. Jeżeli to ochładzanie zostaje przerwane wskutek wzrostu wilgotności powietrza, to pociąga to za sobą okresowe dodatkowe podniesienie temperatury ciała.

W drugiej fazie kąpieli następuje celowe ochładzanie rozgrzanego organizmu. Płuca są szybko chłodzone zimnym, świeżym powietrzem (kąpiel powietrzna), a skóra zimną wodą, czasami śniegiem. Sauna jest, zatem kąpielą z zastosowaniem kontrastowych środków: ogrzewania w gorącym i suchym powietrzu w kabinie sauny oraz chłodzenia zimnym, świeżym powietrzem lub zimną wodą. W procesie uaktywniania organizmu, faza odświeżająca w postaci ochładzania jest nie mniej ważna niż rozluźniające i kojące ogrzewanie ciała.

Dwie fazy kąpieli, tzn. ogrzewanie z poceniem się i zastosowane po nich celowe ochładzanie ciała, nazywane są często etapem. Kąpiel w saunie powinna składać się przynajmniej z jednego etapu. Grota solna. Osoby, przyzwyczajone do korzystania z sauny zwykle powtarzają etap trzykrotnie. Jeżeli taka kąpiel przebiega spokojnie i bez zakłóceń to trwa od półtorej do dwóch godzin.

Pierwotnie sauna była miejscem kąpieli, lecz ponieważ było to jedyne czyste pomieszczenie z obfitą ilością wody, służyło także jako miejsce porodów i leczenia chorych. Sauna, nie jest kąpielą wyłącznie w gorącym powietrzu ani też kąpielą w parze, lecz specyficznym połączeniem suchego, gorącego powietrza i wilgoci. Silny wpływ bodźcowy na organizm wywiera stosowanie temperatur krańcowych. W pomieszczeniu sauny temperatura powietrza wynosi, bowiem 75-105°C a nawet 120°C a wodę stosowaną do ochładzania się, w zależności od pory roku, cechuje temperatura od 5 do 25°C, —jeżeli zabieg ten stosujemy na zewnątrz łaźni w wodach powierzchniowych. Względna wilgotność powietrza waha się przeciętnie od 5 do 20%. Jest to powietrze bardzo suche. Aby zwiększyć procentową zawartość pary wodnej do około 70 %, należy wylać na rozpalone kamienie sporą porcję wody. Wpływ sauny na ustrój ludzki polega, bowiem na wytworzeniu bardzo znacznych, chociaż krótkotrwałych różnic temperatur oraz wilgotności powietrza. One to stanowią bodźce wywołujące pożądane zmiany fizjologiczne w organizmie kąpiących się ludzi.Haloterapia.

Dlaczego powietrze rozgrzane do 100°C i więcej nie parzy boleśnie skóry zażywających „sauny”? Sprawia to właściwość ciał suchych, posiadających bardzo małą pojemność cieplną mierzoną ilością ciepła w kaloriach, potrzebną do podniesienia temperatury jednostki masy danego ciała o 1°C. Innymi słowy, dla podgrzania jednostki masy powietrza o 1°C wystarczy bardzo mało ciepła, czyli że powietrze może skumulować ciepła tego bardzo mało. Człowiek wytrzymuje temperaturę powietrza 100 -140 C, gdy wilgotność względna powietrza nie przekracza 10-30%. Gdy wilgotność ta wzrasta do 50-60%, wówczas temperaturę 50-60° C wytrzymuje niewielu.