Rozpoznanie alergii

Znalezienie czynnika wywołującego (alergię) to często trudna praca detektywistyczna. Rozpoznanie alergii wymaga szerokiej analizy. Nie dziwne więc, że lekarze podczas wywiadu pytają często, jakie rośliny hodujemy w mieszkaniu, jakim hobby się zajmujemy czy też jak wygląda nasze miejsce pracy. Dzięki takim informacjom łatwiej jest dotrzeć do czynnika wywołującego alergię. Kolejny krok to wykonanie specjalistycznego testu uczuleniowego.

W pierwszej kolejności wykonuje się tzw. test skórny, podczas którego bada się reakcję na różnego rodzaju substancje.
Podstawowy rodzaj testu to tzw. test punktowego nakłucia, polegający na tym, że na wewnętrzną powierzchnię skóry przedramienia nakłada się pojedyncze krople roztworów różnego rodzaju alergenów, a następnie przez te krople dokonuje się nakłucia skóry cienką igłą lub specjalną lancetką. Mikroskopijne ilości alergenu dostają się do skóry i po 15 minutach odczytujemy reakcję skóry na poszczególne substancje.

Jeżeli wynik testu jest dodatni, to w miejscu kontaktu z alergenem pojawi się owalne zaczerwienienie skóry z towarzyszącym swędzeniem (może pojawić się też miejscowy obrzęk). Reakcję wywołują przeciwciała przeciwko danemu alergenowi, zawarte w skórze.
Istnieją różne rodzaje testu skórnego:
1 Test śródskórny
Niewielką ilość alergenu wstrzykuje się przy pomocy strzykawki tuberkulinowej w skórę, najczęściej w skórę pleców.
2. Test naskórkowy
Test podobny do testu punktowego. Alergen nakłada się kropelkami na skórę przedramienia, z tą różnicą, że przedtem drapie się naskórek za pomocą specjalnej lancetki.
3.Test pocierania
Alergen wciera się bezpośrednio w skórę. Objaw w postaci zaczerwienienia, świądu i obrzęku oznacza reakcję dodatnią.

Testy na alergeny

Aby ostatecznie potwierdzić, że ten a nie inny alergen jest odpowiedzialny za występujące objawy wykonuje się tzw. testy prowokacyjne. Polegają one na doprowadzeniu do bezpośredniego kontaktu błony śluzowej górnych lub dolnych dróg oddechowych z alergenem. Imituje to sytuację, w jakiej dochodzi do napadu astmy. Alergen podaje się w postaci roztworu nakraplanego na błonę śłuzową nosa lub inhalacji, po czym obserwuje się reakcję.
Test nosowy nie jest niebezpieczny, natomiast prowokacja wziewna musi być wykonana pod okiem lekarza specjalisty, albowiem może wywołać silny napad duszności.

Najważniejsze, to unikać kontaktu z substancjami wywołującymi objawy alergii, tzw. „izolacja od alergenu”. Izolacja to pierwszy, podstawowy krok, który należy podjąć po rozpoznaniu uczulenia. Niekiedy konieczna bywa zmiana trybu życia. Zwierzęta domowe należy oddać w opiekę rodzinie lub znajomym. Dla osób chorujących na astmę bezwzględnie zabronione jest utrzymywanie zwierząt w domu, nawet w przypadku, gdy to nie sierść jest czynnikiem odpowiedzialnym za alergię. Wystąpienie uczulenia na sierść w takim przypadku jest tylko kwestią czasu, nawet, jeśli w danym momencie jest ono nieobecne. Oprócz „izolacji od alergenu” należy bezwzględnie unikać sytuacji, które mogą prowadzić do nasilenia objawów.

Należy unikać zadymionych lokali, wychodzenia na dwór, gdy jest zimno i wilgotno lub występuje mgła. Zimą należy ustrzegać się przez zbyt wysoką temperaturą w pomieszczeniach i nadmiernym wysuszeniem powietrza. Podróżując samochodem nie powinno się włączać nawiewu, aby uniknąć wdychania spalin pochodzących od innych samochodów.